ἐβένινος

Ancient Greek

Etymology

From ἔβενος (ébenos, “ebony”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.bé.ni.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛˈbɛ.ni.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈβe.ni.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈve.ni.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈve.ni.nos/

Adjective

ἐβένῐνος • (ebéninos) m (feminine ἐβενίνη, neuter ἐβένῐνον); first/second declension

made of ebony

Inflection

First and second declension of ἐβένῐνος; ἐβενῐ́νη; ἐβένῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐβένῐνος ebéninos	ἐβενῐ́νη ebenínē	ἐβένῐνον ebéninon	ἐβενῐ́νω ebenínō	ἐβενῐ́νᾱ ebenínā	ἐβενῐ́νω ebenínō	ἐβένῐνοι ebéninoi	ἐβένῐναι ebéninai	ἐβένῐνᾰ ebénina
Genitive	ἐβενῐ́νου ebenínou	ἐβενῐ́νης ebenínēs	ἐβενῐ́νου ebenínou	ἐβενῐ́νοιν ebenínoin	ἐβενῐ́ναιν ebenínain	ἐβενῐ́νοιν ebenínoin	ἐβενῐ́νων ebenínōn	ἐβενῐ́νων ebenínōn	ἐβενῐ́νων ebenínōn
Dative	ἐβενῐ́νῳ ebenínōi	ἐβενῐ́νῃ ebenínēi	ἐβενῐ́νῳ ebenínōi	ἐβενῐ́νοιν ebenínoin	ἐβενῐ́ναιν ebenínain	ἐβενῐ́νοιν ebenínoin	ἐβενῐ́νοις ebenínois	ἐβενῐ́ναις ebenínais	ἐβενῐ́νοις ebenínois
Accusative	ἐβένῐνον ebéninon	ἐβενῐ́νην ebenínēn	ἐβένῐνον ebéninon	ἐβενῐ́νω ebenínō	ἐβενῐ́νᾱ ebenínā	ἐβενῐ́νω ebenínō	ἐβενῐ́νους ebenínous	ἐβενῐ́νᾱς ebenínās	ἐβένῐνᾰ ebénina
Vocative	ἐβένῐνε ebénine	ἐβενῐ́νη ebenínē	ἐβένῐνον ebéninon	ἐβενῐ́νω ebenínō	ἐβενῐ́νᾱ ebenínā	ἐβενῐ́νω ebenínō	ἐβένῐνοι ebéninoi	ἐβένῐναι ebéninai	ἐβένῐνᾰ ebénina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐβενῐ́νως ebenínōs			ἐβενῐνώτερος ebeninṓteros			ἐβενῐνώτᾰτος ebeninṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.