Tuominen

See also: tuominen

Finnish

Etymology

From tuomi (bird cherry) + -nen mainly in late 19th and early 20th century.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtuo̯minen/, [ˈt̪uo̞̯mine̞n]

Proper noun

Tuominen

  1. A surname.

Declension

Inflection of Tuominen (Kotus type 38/nainen, no gradation)
nominative Tuominen Tuomiset
genitive Tuomisen Tuomisten
Tuomisien
partitive Tuomista Tuomisia
illative Tuomiseen Tuomisiin
singular plural
nominative Tuominen Tuomiset
accusative nom. Tuominen Tuomiset
gen. Tuomisen
genitive Tuomisen Tuomisten
Tuomisien
partitive Tuomista Tuomisia
inessive Tuomisessa Tuomisissa
elative Tuomisesta Tuomisista
illative Tuomiseen Tuomisiin
adessive Tuomisella Tuomisilla
ablative Tuomiselta Tuomisilta
allative Tuomiselle Tuomisille
essive Tuomisena Tuomisina
translative Tuomiseksi Tuomisiksi
instructive Tuomisin
abessive Tuomisetta Tuomisitta
comitative Tuomisineen

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.