adhnáirigh
Irish
Verb
adhnáirigh (present analytic adhnáiríonn, future analytic adhnáireoidh, verbal noun adhnáiriú, past participle adhnáirithe)
Conjugation
Second Conjugation
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | adhnáirím | adhnáiríonn tú; adhnáirír† |
adhnáiríonn sé, sí | adhnáirímid; adhnáiríonn muid |
adhnáiríonn sibh | adhnáiríonn siad; adhnáiríd† |
a adhnáiríonn; a adhnáiríos / a n-adhnáiríonn*; a n-adhnáiríos* |
adhnáirítear |
past | d'adhnáirigh mé; d'adhnáiríos / adhnáirigh mé‡; adhnáiríos‡ |
d'adhnáirigh tú; d'adhnáirís / adhnáirigh tú‡; adhnáirís‡ |
d'adhnáirigh sé, sí / adhnáirigh sé, sí‡ |
d'adhnáiríomar; d'adhnáirigh muid / adhnáiríomar‡; adhnáirigh muid‡ |
d'adhnáirigh sibh; d'adhnáiríobhair / adhnáirigh sibh‡; adhnáiríobhair‡ |
d'adhnáirigh siad; d'adhnáiríodar / adhnáirigh siad‡; adhnáiríodar‡ |
a d'adhnáirigh / ar adhnáirigh* |
adhnáiríodh; hadhnáiríodh† | |
past habitual | d'adhnáirínn / adhnáirínn‡; n-adhnáirínn‡‡ |
d'adhnáiríteá / adhnáiríteá‡; n-adhnáiríteᇇ |
d'adhnáiríodh sé, sí / adhnáiríodh sé, sí‡; n-adhnáiríodh sé, s퇇 |
d'adhnáirímis; d'adhnáiríodh muid / adhnáirímis‡; adhnáiríodh muid‡; n-adhnáirímis‡‡; n-adhnáiríodh muid‡‡ |
d'adhnáiríodh sibh / adhnáiríodh sibh‡; n-adhnáiríodh sibh‡‡ |
d'adhnáirídís; d'adhnáiríodh siad / adhnáirídís; adhnáiríodh siad‡; n-adhnáirídís‡‡; n-adhnáiríodh siad‡‡ |
a d'adhnáiríodh / a n-adhnáiríodh* |
d'adhnáirítí / adhnáirítí‡; n-adhnáirít퇇 | |
future | adhnáireoidh mé; adhnáireod; adhnáireochaidh mé† |
adhnáireoidh tú; adhnáireoir†; adhnáireochaidh tú† |
adhnáireoidh sé, sí; adhnáireochaidh sé, sí† |
adhnáireoimid; adhnáireoidh muid; adhnáireochaimid†; adhnáireochaidh muid† |
adhnáireoidh sibh; adhnáireochaidh sibh† |
adhnáireoidh siad; adhnáireoid†; adhnáireochaidh siad† |
a adhnáireoidh; a adhnáireos; a adhnáireochaidh†; a adhnáireochas† / a n-adhnáireoidh*; a n-adhnáireos*; a n-adhnáireochaidh*†; a n-adhnáireochas*† |
adhnáireofar; adhnáireochar† | |
conditional | d'adhnáireoinn; d'adhnáireochainn† / adhnáireoinn‡; adhnáireochainn†‡; n-adhnáireoinn‡‡; n-adhnáireochainn†‡‡ | d'adhnáireofá; d'adhnáireochthᆠ/ adhnáireofá‡; adhnáireochthᆇ; n-adhnáireofᇇ; n-adhnáireochthᆇ‡ | d'adhnáireodh sé, sí; d'adhnáireochadh sé, sí† / adhnáireodh sé, sí‡; adhnáireochadh sé, s톇; n-adhnáireodh sé, s퇇; n-adhnáireochadh sé, s톇‡ | d'adhnáireoimis; d'adhnáireodh muid; d'adhnáireochaimis†; d'adhnáireochadh muid† / adhnáireoimis‡; adhnáireodh muid‡; adhnáireochaimis†‡; adhnáireochadh muid†‡; n-adhnáireoimis‡‡; n-adhnáireodh muid‡‡; n-adhnáireochaimis†‡‡; n-adhnáireochadh muid†‡‡ | d'adhnáireodh sibh; d'adhnáireochadh sibh† / adhnáireodh sibh‡; adhnáireochadh sibh†‡; n-adhnáireodh sibh‡‡; n-adhnáireochadh sibh†‡‡ | d'adhnáireoidís; d'adhnáireodh siad; d'adhnáireochadh siad† / adhnáireoidís‡; adhnáireodh siad‡; adhnáireochadh siad†‡; n-adhnáireoidís‡‡; n-adhnáireodh siad‡‡; n-adhnáireochadh siad†‡‡ | a d'adhnáireodh; a d'adhnáireochadh† / a n-adhnáireodh*; a n-adhnáireochadh*† |
d'adhnáireofaí; d'adhnáireochthaí† / adhnáireofaí‡; adhnáireochtha톇; n-adhnáireofa퇇; n-adhnáireochtha톇‡ | |
subjunctive | present | go n-adhnáirí mé; go n-adhnáiríod† |
go n-adhnáirí tú; go n-adhnáirír† |
go n-adhnáirí sé, sí | go n-adhnáirímid; go n-adhnáirí muid |
go n-adhnáirí sibh | go n-adhnáirí siad; go n-adhnáiríd† |
— | go n-adhnáirítear |
past | dá n-adhnáirínn | dá n-adhnáiríteá | dá n-adhnáiríodh sé, sí | dá n-adhnáirímis; dá n-adhnáiríodh muid |
dá n-adhnáiríodh sibh | dá n-adhnáirídís; dá n-adhnáiríodh siad |
— | dá n-adhnáirítí | |
imperative | adhnáirím | adhnáirigh | adhnáiríodh sé, sí | adhnáirímis | adhnáirígí; adhnáirídh† |
adhnáirídís | — | adhnáirítear | |
verbal noun | adhnáiriú | ||||||||
past participle | adhnáirithe |
* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡ Dependent form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)
Related terms
- adhnáireach (“shameful; modest”, adjective)
Adjective
adhnáirigh
- inflection of adhnáireach (“shameful; modest”):
- vocative and genitive singular masculine
- (archaic) dative singular feminine
Mutation
Irish mutation | |||
---|---|---|---|
Radical | Eclipsis | with h-prothesis | with t-prothesis |
adhnáirigh | n-adhnáirigh | hadhnáirigh | not applicable |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |
Further reading
- "adhnáirigh" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.