adiaŭi

Esperanto

Etymology

adiaŭ +‎ -i

Verb

adiaŭi (present adiaŭas, past adiaŭis, future adiaŭos, conditional adiaŭus, volitive adiaŭu)

  1. (transitive, intransitive) to say goodbye (to someone), to bid (someone) farewell, take one's leave (of someone)
    • H. J. Bulthuis (translator), 'Jane Eyre by Charlotte Brontë, Chapter 26,
      “Ne, ne—ni tuj foriru,” kun timo respondis la alia, kaj ne adiaŭinte sinjoro Rochester, [i]li rapide foriris tra la halpordego.
      “No, no—let us be gone,” was the anxious reply; and without waiting to take leave of Mr. Rochester, they made their exit at the hall door.
    • Sven Alexandersson (translator), Pipi Ŝtrumpolonga (Pippi Långstrump) by Astrid Lindgren,
      Fine la du vagabondoj leviĝis, kore dankis por la manĝo kaj volis adiaŭi.
      Finally the two vagabonds got up, heartily thanked [her] for the food, and were about to say goodbye.
  2. (computing) to log out, to log off, to sign out

Conjugation
Conjugation of adiaŭi
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense adiaŭas adiaŭis adiaŭos
active participle adiaŭanta adiaŭantaj adiaŭinta adiaŭintaj adiaŭonta adiaŭontaj
acc. adiaŭantan adiaŭantajn adiaŭintan adiaŭintajn adiaŭontan adiaŭontajn
passive participle adiaŭata adiaŭataj adiaŭita adiaŭitaj adiaŭota adiaŭotaj
acc. adiaŭatan adiaŭatajn adiaŭitan adiaŭitajn adiaŭotan adiaŭotajn
nominal active participle adiaŭanto adiaŭantoj adiaŭinto adiaŭintoj adiaŭonto adiaŭontoj
acc. adiaŭanton adiaŭantojn adiaŭinton adiaŭintojn adiaŭonton adiaŭontojn
nominal passive participle adiaŭato adiaŭatoj adiaŭito adiaŭitoj adiaŭoto adiaŭotoj
acc. adiaŭaton adiaŭatojn adiaŭiton adiaŭitojn adiaŭoton adiaŭotojn
adverbial active participle adiaŭante adiaŭinte adiaŭonte
adverbial passive participle adiaŭate adiaŭite adiaŭote
infinitive adiaŭi imperative adiaŭu conditional adiaŭus

Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.