adiutabilis
Latin
Etymology
From adiūtāre, adiūtō + -bilis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ad.juːˈtaː.bi.lis/, [ad.juːˈtaː.bɪ.lɪs]
Adjective
adiūtābilis (neuter adiūtābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | adiūtābilis | adiūtābile | adiūtābilēs | adiūtābilia | |
Genitive | adiūtābilis | adiūtābilium | |||
Dative | adiūtābilī | adiūtābilibus | |||
Accusative | adiūtābilem | adiūtābile | adiūtābilēs adiūtābilīs |
adiūtābilia | |
Ablative | adiūtābilī | adiūtābilibus | |||
Vocative | adiūtābilis | adiūtābile | adiūtābilēs | adiūtābilia |
Further reading
- adiutabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.