afmeren

Dutch

From af +‎ meren.

afmeren

Inflection of afmeren (weak, separable)
infinitive	aanmeren
past singular	meerde aan
past participle	aangemeerd
infinitive	aanmeren
gerund	aanmeren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	meer aan	meerde aan	aanmeer	aanmeerde
2nd person sing. (jij)	meert aan	meerde aan	aanmeert	aanmeerde
2nd person sing. (u)	meert aan	meerde aan	aanmeert	aanmeerde
2nd person sing. (gij)	meert aan	meerde aan	aanmeert	aanmeerde
3rd person singular	meert aan	meerde aan	aanmeert	aanmeerde
plural	meren aan	meerden aan	aanmeren	aanmeerden

subjunctive sing.¹	mere aan	meerde aan	aanmere	aanmeerde
subjunctive plur.¹	meren aan	meerden aan	aanmeren	aanmeerden

imperative sing.	meer aan
imperative plur.¹	meert aan

participles	aanmerend	aangemeerd
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.