assentiens

Latin

Etymology

Present participle of assentior.

Participle

assentiēns m, f, n (genitive assentientis); third declension

  1. assenting, approving

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative assentiēns assentiēns assentientēs assentientia
Genitive assentientis assentientis assentientium assentientium
Dative assentientī assentientī assentientibus assentientibus
Accusative assentientem assentiēns assentientēs, assentientīs assentientia
Ablative assentiente, assentientī1 assentiente, assentientī1 assentientibus assentientibus
Vocative assentiēns assentiēns assentientēs assentientia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.