auxilians
English
Latin
Etymology
Present participle of auxilior.
Participle
auxiliāns m, f, n (genitive auxiliantis); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | auxiliāns | auxiliāns | auxiliantēs | auxiliantia | |
Genitive | auxiliantis | auxiliantis | auxiliantium | auxiliantium | |
Dative | auxiliantī | auxiliantī | auxiliantibus | auxiliantibus | |
Accusative | auxiliantem | auxiliāns | auxiliantēs, auxiliantīs | auxiliantia | |
Ablative | auxiliante, auxiliantī1 | auxiliante, auxiliantī1 | auxiliantibus | auxiliantibus | |
Vocative | auxiliāns | auxiliāns | auxiliantēs | auxiliantia |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.