auxiliatus
Latin
Etymology
Perfect participle of auxilior
Participle
auxiliātus m (feminine auxiliāta, neuter auxiliātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | auxiliātus | auxiliāta | auxiliātum | auxiliātī | auxiliātae | auxiliāta | |
Genitive | auxiliātī | auxiliātae | auxiliātī | auxiliātōrum | auxiliātārum | auxiliātōrum | |
Dative | auxiliātō | auxiliātae | auxiliātō | auxiliātīs | auxiliātīs | auxiliātīs | |
Accusative | auxiliātum | auxiliātam | auxiliātum | auxiliātōs | auxiliātās | auxiliāta | |
Ablative | auxiliātō | auxiliātā | auxiliātō | auxiliātīs | auxiliātīs | auxiliātīs | |
Vocative | auxiliāte | auxiliāta | auxiliātum | auxiliātī | auxiliātae | auxiliāta |
References
- auxiliatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- auxiliatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.