blondus

Latin

Alternative forms

  • blundus

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈblon.dus/, [ˈbɫɔn.dʊs]

Adjective

blondus (feminine blonda, neuter blondum); first/second declension

  1. (Medieval Latin) blond.
    • 1678, du Cange, Glossarium mediæ et infimæ latinitatis, page 681c:
      BLUNDUS, Blondus, Color capillorum flavus, qui nostris Blond, Græcis ξανθός, luteus dilutior : a Saxonico Blonde, mixtus, Blonden, tinctus, intinctus, imbutus, fucatus. Nam rutilus color fiebat arte quadam, et specierum mixtione, verbi gratia lixivio et sapone, ut pluribus probat Cluverius
      (please add an English translation of this quote)
    • 1678, du Cange, Glossarium mediæ et infimæ latinitatis, page 681c:
      Erat spissus corpore, mediocris staturæ, capillis Blondis, etc.
Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative blondus blonda blondum blondī blondae blonda
Genitive blondī blondae blondī blondōrum blondārum blondōrum
Dative blondō blondae blondō blondīs blondīs blondīs
Accusative blondum blondam blondum blondōs blondās blonda
Ablative blondō blondā blondō blondīs blondīs blondīs
Vocative blonde blonda blondum blondī blondae blonda

See also

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.