boyacı

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish بوياجی (boyacı, dyer), from Proto-Turkic *bodogčɨ, derived from Proto-Turkic *bodog (paint, dye). Equivalent to boya (paint) + -cı. Cognate with Bashkir буяусы (buyawsï), Kazakh бояушы (boyawşı), Kyrgyz боёкчу (boyokçu), Tatar буяучы (buyauçı), Uyghur بوياقچى (boyaqchi), Uzbek boʻyoqchi.

Pronunciation

  • IPA(key): [bɔjɑˈdʒɯ]
  • Hyphenation: bo‧ya‧cı

Noun

boyacı (definite accusative boyacıyı, plural boyacılar)

  1. painter (a laborer or workman who paints surfaces)

Declension

Inflection
Nominative boyacı
Definite accusative boyacıyı
Singular Plural
Nominative boyacı boyacılar
Definite accusative boyacıyı boyacıları
Dative boyacıya boyacılara
Locative boyacıda boyacılarda
Ablative boyacıdan boyacılardan
Genitive boyacının boyacıların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular boyacım boyacılarım
2nd singular boyacın boyacıların
3rd singular boyacısı boyacıları
1st plural boyacımız boyacılarımız
2nd plural boyacınız boyacılarınız
3rd plural boyacıları boyacıları
Predicative forms
Singular Plural
1st singular boyacıyım boyacılarım
2nd singular boyacısın boyacılarsın
3rd singular boyacı
boyacıdır
boyacılar
boyacılardır
1st plural boyacıyız boyacılarız
2nd plural boyacısınız boyacılarsınız
3rd plural boyacılar boyacılardır

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.