cúigleáil

Irish

Verb

cúigleáil (present analytic cúigleálann, future analytic cúigleálfaidh, verbal noun cúigleáil, past participle cúigleáilte)

  1. cheat (at cards)
  2. embezzle

Conjugation
First Conjugation (B)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present cúigleálaim cúigleálann tú;
cúigleálair†		 cúigleálann sé, sí cúigleálaimid cúigleálann sibh cúigleálann siad;
cúigleálaid†		 a chúigleálann; a chúigleálas /
a gcúigleálann*; a gcúigleálas*		 cúigleáiltear
past chúigleáil mé; chúigleálas chúigleáil tú; chúigleálais chúigleáil sé, sí chúigleálamar; chúigleáil muid chúigleáil sibh; chúigleálabhair chúigleáil siad; chúigleáladar a chúigleáil /
ar chúigleáil*		 cúigleáladh
past habitual chúigleálainn chúigleáilteá chúigleáladh sé, sí chúigleálaimis; chúigleáladh muid chúigleáladh sibh chúigleálaidís; chúigleáladh siad a chúigleáladh /
ar chúigleáladh*		 chúigleáiltí
future cúigleálfaidh mé;
cúigleálfad		 cúigleálfaidh tú;
cúigleálfair†		 cúigleálfaidh sé, sí cúigleálfaimid;
cúigleálfaidh muid		 cúigleálfaidh sibh cúigleálfaidh siad;
cúigleálfaid†		 a chúigleálfaidh; a chúigleálfas /
a gcúigleálfaidh*; a gcúigleálfas*		 cúigleálfar
conditional chúigleálfainn / gcúigleálfainn‡‡ chúigleálfá / gcúigleálfᇇ chúigleálfadh sé, sí / gcúigleálfadh sé, s퇇 chúigleálfaimis; chúigleálfadh muid / gcúigleálfaimis‡‡; gcúigleálfadh muid‡‡ chúigleálfadh sibh / gcúigleálfadh sibh‡‡ chúigleálfaidís; chúigleálfadh siad / gcúigleálfaidís‡‡; gcúigleálfadh siad‡‡ a chúigleálfadh /
ar chúigleálfadh*		 chúigleálfaí / gcúigleálfa퇇
subjunctive present go gcúigleála mé;
go gcúigleálad†		 go gcúigleála tú;
go gcúigleálair†		 go gcúigleála sé, sí go gcúigleálaimid;
go gcúigleála muid		 go gcúigleála sibh go gcúigleála siad;
go gcúigleálaid†		 — go gcúigleáiltear
past dá gcúigleálainn dá gcúigleáilteá dá gcúigleáladh sé, sí dá gcúigleálaimis;
dá gcúigleáladh muid		 dá gcúigleáladh sibh dá gcúigleálaidís;
dá gcúigleáladh siad		 — dá gcúigleáiltí
imperative cúigleálaim cúigleáil cúigleáladh sé, sí cúigleálaimis cúigleálaigí;
cúigleálaidh†		 cúigleálaidís — cúigleáiltear
verbal noun cúigleáil
past participle cúigleáilte

*Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

Noun

cúigleáil f (genitive singular cúigleála)

  1. verbal noun of cúigleáil
  2. cheating (at cards)
  3. embezzlement

Declension
Declension of cúigleáil

Third declension

Bare forms (no plural for this noun):

Case Singular
Nominative cúigleáil
Vocative a chúigleáil
Genitive cúigleála
Dative cúigleáil

Forms with the definite article:

Case Singular
Nominative an chúigleáil
Genitive na cúigleála
Dative leis an gcúigleáil

don chúigleáil

Mutation
Irish mutation
Radical Lenition Eclipsis
cúigleáil chúigleáil gcúigleáil
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.