coartatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of coartō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | coartātus | coartāta | coartātum | coartātī | coartātae | coartāta | |
Genitive | coartātī | coartātae | coartātī | coartātōrum | coartātārum | coartātōrum | |
Dative | coartātō | coartātae | coartātō | coartātīs | coartātīs | coartātīs | |
Accusative | coartātum | coartātam | coartātum | coartātōs | coartātās | coartāta | |
Ablative | coartātō | coartātā | coartātō | coartātīs | coartātīs | coartātīs | |
Vocative | coartāte | coartāta | coartātum | coartātī | coartātae | coartāta |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.