comhair

Irish

Etymology 1

Possibly a back-formation from comhaireamh (“count; calculation, reckoning”), from comh- (“common, collective”) +‎ áireamh (“count, counting, enumeration”).

Verb

comhair (present analytic comhaireann, future analytic comhairfidh, verbal noun comhaireamh, past participle comhairthe)

(transitive, intransitive) count
(transitive, intransitive) calculate

Conjugation

First Conjugation (A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	comhairim	comhaireann tú; comhairir^†	comhaireann sé, sí	comhairimid	comhaireann sibh	comhaireann siad; comhairid^†	a chomhaireann; a chomhaireas / a gcomhaireann; a gcomhaireas	comhairtear
	past	chomhair mé; chomhaireas	chomhair tú; chomhairis	chomhair sé, sí	chomhaireamar; chomhair muid	chomhair sibh; chomhaireabhair	chomhair siad; chomhaireadar	a chomhair / ar chomhair*	comhaireadh
	past habitual	chomhairinn	chomhairteá	chomhaireadh sé, sí	chomhairimis; chomhaireadh muid	chomhaireadh sibh	chomhairidís; chomhaireadh siad	a chomhaireadh / ar chomhaireadh*	chomhairtí
	future	comhairfidh mé; comhairfead	comhairfidh tú; comhairfir^†	comhairfidh sé, sí	comhairfimid; comhairfidh muid	comhairfidh sibh	comhairfidh siad; comhairfid^†	a chomhairfidh; a chomhairfeas / a gcomhairfidh; a gcomhairfeas	comhairfear
conditional		chomhairfinn / gcomhairfinn‡‡	chomhairfeá / gcomhairfeá‡‡	chomhairfeadh sé, sí / gcomhairfeadh sé, sí‡‡	chomhairfimis; chomhairfeadh muid / gcomhairfimis‡‡; gcomhairfeadh muid‡‡	chomhairfeadh sibh / gcomhairfeadh sibh‡‡	chomhairfidís; chomhairfeadh siad / gcomhairfidís‡‡; gcomhairfeadh siad‡‡	a chomhairfeadh / ar chomhairfeadh*	chomhairfí / gcomhairfí‡‡
subjunctive	present	go gcomhaire mé; go gcomhairead^†	go gcomhaire tú; go gcomhairir^†	go gcomhaire sé, sí	go gcomhairimid; go gcomhaire muid	go gcomhaire sibh	go gcomhaire siad; go gcomhairid^†	—	go gcomhairtear
subjunctive	past	dá gcomhairinn	dá gcomhairteá	dá gcomhaireadh sé, sí	dá gcomhairimis; dá gcomhaireadh muid	dá gcomhaireadh sibh	dá gcomhairidís; dá gcomhaireadh siad	—	dá gcomhairtí
imperative		comhairim	comhair	comhaireadh sé, sí	comhairimis	comhairigí; comhairidh^†	comhairidís	—	comhairtear
verbal noun		comhaireamh
past participle		comhairthe

* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

comhair m pl

inflection of comhar:
1. vocative and genitive singular
2. nominative and dative plural

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
comhair	chomhair	gcomhair
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

"comhair" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.