comminutus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of comminuō.

Participle

comminutus m (feminine comminuta, neuter comminutum); first/second declension

  1. crumbled; pulverized
  2. lessened

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative comminutus comminuta comminutum comminutī comminutae comminuta
Genitive comminutī comminutae comminutī comminutōrum comminutārum comminutōrum
Dative comminutō comminutae comminutō comminutīs comminutīs comminutīs
Accusative comminutum comminutam comminutum comminutōs comminutās comminuta
Ablative comminutō comminutā comminutō comminutīs comminutīs comminutīs
Vocative comminute comminuta comminutum comminutī comminutae comminuta

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.