coniunctus
Latin
Alternative forms
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈjunk.tus/, [kɔnˈjʊŋk.tʊs]
Adjective
coniunctus (feminine coniuncta, neuter coniunctum); first/second declension
- adjoining, contiguous, linked
- connected, contemporary (in time)
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | coniunctus | coniuncta | coniunctum | coniunctī | coniunctae | coniuncta | |
Genitive | coniunctī | coniunctae | coniunctī | coniunctōrum | coniunctārum | coniunctōrum | |
Dative | coniunctō | coniunctō | coniunctīs | ||||
Accusative | coniunctum | coniunctam | coniunctum | coniunctōs | coniunctās | coniuncta | |
Ablative | coniunctō | coniunctā | coniunctō | coniunctīs | |||
Vocative | coniuncte | coniuncta | coniunctum | coniunctī | coniunctae | coniuncta |
References
- coniunctus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.