delicatior
Latin
Adjective
dēlicātior (neuter dēlicātius); third declension
Inflection
Third declension, comparative variant
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dēlicātior | dēlicātius | dēlicātiōrēs | dēlicātiōra | |
Genitive | dēlicātiōris | dēlicātiōris | dēlicātiōrum | dēlicātiōrum | |
Dative | dēlicātiōrī | dēlicātiōrī | dēlicātiōribus | dēlicātiōribus | |
Accusative | dēlicātiōrem | dēlicātius | dēlicātiōrēs | dēlicātiōra | |
Ablative | dēlicātiōre | dēlicātiōre | dēlicātiōribus | dēlicātiōribus | |
Vocative | dēlicātior | dēlicātius | dēlicātiōrēs | dēlicātiōra |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.