deminuturus

Latin

Etymology

Future active participle of dēminuō.

Participle

dēminūtūrus m (feminine dēminūtūra, neuter dēminūtūrum); first/second declension

  1. about to diminish

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēminūtūrus dēminūtūra dēminūtūrum dēminūtūrī dēminūtūrae dēminūtūra
Genitive dēminūtūrī dēminūtūrae dēminūtūrī dēminūtūrōrum dēminūtūrārum dēminūtūrōrum
Dative dēminūtūrō dēminūtūrae dēminūtūrō dēminūtūrīs dēminūtūrīs dēminūtūrīs
Accusative dēminūtūrum dēminūtūram dēminūtūrum dēminūtūrōs dēminūtūrās dēminūtūra
Ablative dēminūtūrō dēminūtūrā dēminūtūrō dēminūtūrīs dēminūtūrīs dēminūtūrīs
Vocative dēminūtūre dēminūtūra dēminūtūrum dēminūtūrī dēminūtūrae dēminūtūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.