denticulatus
Latin
Etymology
From denticulus (“small tooth”) + -ātus, from dēns (“tooth”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /den.ti.kuˈlaː.tus/, [dɛn.tɪ.kʊˈɫaː.tʊs]
Audio (Classical) (file)
Adjective
denticulātus (feminine denticulāta, neuter denticulātum); first/second declension
- denticulate; furnished with small teeth
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | denticulātus | denticulāta | denticulātum | denticulātī | denticulātae | denticulāta | |
Genitive | denticulātī | denticulātae | denticulātī | denticulātōrum | denticulātārum | denticulātōrum | |
Dative | denticulātō | denticulātae | denticulātō | denticulātīs | denticulātīs | denticulātīs | |
Accusative | denticulātum | denticulātam | denticulātum | denticulātōs | denticulātās | denticulāta | |
Ablative | denticulātō | denticulātā | denticulātō | denticulātīs | denticulātīs | denticulātīs | |
Vocative | denticulāte | denticulāta | denticulātum | denticulātī | denticulātae | denticulāta |
Related terms
- dentātus
- denticulus
- dentidūcum
- dentifrangibulus
- dentifricium
- dentilegus
- dentiō
- dentix
Descendants
- English: denticulate
References
- denticulatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- denticulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.