depositus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēpōnō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēpositus | dēposita | dēpositum | dēpositī | dēpositae | dēposita | |
Genitive | dēpositī | dēpositae | dēpositī | dēpositōrum | dēpositārum | dēpositōrum | |
Dative | dēpositō | dēpositae | dēpositō | dēpositīs | dēpositīs | dēpositīs | |
Accusative | dēpositum | dēpositam | dēpositum | dēpositōs | dēpositās | dēposita | |
Ablative | dēpositō | dēpositā | dēpositō | dēpositīs | dēpositīs | dēpositīs | |
Vocative | dēposite | dēposita | dēpositum | dēpositī | dēpositae | dēposita |
Descendants
References
- depositus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- depositus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- depositus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- depositus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.