dignatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dignō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dignatus | dignata | dignatum | dignatī | dignatae | dignata | |
Genitive | dignatī | dignatae | dignatī | dignatōrum | dignatārum | dignatōrum | |
Dative | dignatō | dignatae | dignatō | dignatīs | dignatīs | dignatīs | |
Accusative | dignatum | dignatam | dignatum | dignatōs | dignatās | dignata | |
Ablative | dignatō | dignatā | dignatō | dignatīs | dignatīs | dignatīs | |
Vocative | dignate | dignata | dignatum | dignatī | dignatae | dignata |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.