distributus
Latin
Participle
distribūtus m (feminine distribūta, neuter distribūtum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | distribūtus | distribūta | distribūtum | distribūtī | distribūtae | distribūta | |
Genitive | distribūtī | distribūtae | distribūtī | distribūtōrum | distribūtārum | distribūtōrum | |
Dative | distribūtō | distribūtae | distribūtō | distribūtīs | distribūtīs | distribūtīs | |
Accusative | distribūtum | distribūtam | distribūtum | distribūtōs | distribūtās | distribūta | |
Ablative | distribūtō | distribūtā | distribūtō | distribūtīs | distribūtīs | distribūtīs | |
Vocative | distribūte | distribūta | distribūtum | distribūtī | distribūtae | distribūta |
References
- distributus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- distributus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- distributus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.