dogmaticus
Latin
Etymology
From Ancient Greek δογματικός (dogmatikós, “doctrinal”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /doɡˈma.ti.kus/, [dɔɡˈma.tɪ.kʊs]
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dogmaticus | dogmatica | dogmaticum | dogmaticī | dogmaticae | dogmatica | |
Genitive | dogmaticī | dogmaticae | dogmaticī | dogmaticōrum | dogmaticārum | dogmaticōrum | |
Dative | dogmaticō | dogmaticae | dogmaticō | dogmaticīs | dogmaticīs | dogmaticīs | |
Accusative | dogmaticum | dogmaticam | dogmaticum | dogmaticōs | dogmaticās | dogmatica | |
Ablative | dogmaticō | dogmaticā | dogmaticō | dogmaticīs | dogmaticīs | dogmaticīs | |
Vocative | dogmatice | dogmatica | dogmaticum | dogmaticī | dogmaticae | dogmatica |
Descendants
References
- dogmaticus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dogmaticus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- dogmaticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.