dominatio
Latin
Noun
dominātiō f (genitive dominātiōnis); third declension
Inflection
Third declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dominātiō | dominātiōnēs |
Genitive | dominātiōnis | dominātiōnum |
Dative | dominātiōnī | dominātiōnibus |
Accusative | dominātiōnem | dominātiōnēs |
Ablative | dominātiōne | dominātiōnibus |
Vocative | dominātiō | dominātiōnēs |
Descendants
- Old French: dominacion
- English: domination
- French: domination
- Dutch: dominatie
- Italian: dominazione
- Spanish: dominación
References
- dominatio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dominatio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dominatio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- dominatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- oligarchy: paucorum dominatio or potentia
- despotic, tyrannous rule: dominatio impotens
- to destroy a despotism, tyranny: dominationem or dominatum refringere
- to deliver the state from a tyranny: rem publicam in libertatem vindicare a or ex dominatione
- oligarchy: paucorum dominatio or potentia
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.