drożeć

Polish

Etymology

From drogi (“expensive”) +‎ -eć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdrɔ.ʐɛt͡ɕ/

Verb

drożeć impf (perfective zdrożeć or podrożeć)

  1. (intransitive) to become dearer (more expensive), go up (in price)
    Antonym: tanieć

Conjugation
Conjugation of drożeć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive drożeć
present tense 1st drożeję drożejemy
2nd drożejesz drożejecie
3rd drożeje drożeją
past tense 1st drożałem drożałam drożeliśmy drożałyśmy
2nd drożałeś drożałaś drożeliście drożałyście
3rd drożał drożała drożało drożeli drożały
future tense 1st będę drożał1 będę drożała1 będziemy drożeli1 będziemy drożały1
2nd będziesz drożał1 będziesz drożała1 będziecie drożeli1 będziecie drożały1
3rd będzie drożał1 będzie drożała1 będzie drożało1 będą drożeli1 będą drożały1
conditional 1st drożałbym drożałabym drożelibyśmy drożałybyśmy
2nd drożałbyś drożałabyś drożelibyście drożałybyście
3rd drożałby drożałaby drożałoby drożeliby drożałyby
imperative 1st — drożejmy
2nd drożej drożejcie
3rd niech drożeje niech drożeją
active adjectival participle drożejący drożejąca drożejące drożejący drożejące
contemporary adverbial participle drożejąc
impersonal past drożano
verbal noun drożenie
1 or: będę drożeć, będziesz drożeć etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.