dulciculus
Latin
Etymology
Diminutive of dulcis (“sweet”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /dulˈki.ku.lus/, [dʊɫˈkɪ.kʊ.ɫʊs]
Adjective
dulciculus (feminine dulcicula, neuter dulciculum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dulciculus | dulcicula | dulciculum | dulciculī | dulciculae | dulcicula | |
Genitive | dulciculī | dulciculae | dulciculī | dulciculōrum | dulciculārum | dulciculōrum | |
Dative | dulciculō | dulciculō | dulciculīs | ||||
Accusative | dulciculum | dulciculam | dulciculum | dulciculōs | dulciculās | dulcicula | |
Ablative | dulciculō | dulciculā | dulciculō | dulciculīs | |||
Vocative | dulcicule | dulcicula | dulciculum | dulciculī | dulciculae | dulcicula |
Related terms
References
- dulciculus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dulciculus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dulciculus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.