fanitalis
Latin
Etymology
From fānum (“temple, sanctuary”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /faː.niˈtaː.lis/, [faː.nɪˈtaː.lɪs]
Declension
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | fānitālis | fānitāle | fānitālēs | fānitālia | |
Genitive | fānitālis | fānitālis | fānitālium | fānitālium | |
Dative | fānitālī | fānitālī | fānitālibus | fānitālibus | |
Accusative | fānitālem | fānitāle | fānitālēs, fānitālīs | fānitālia | |
Ablative | fānitālī | fānitālī | fānitālibus | fānitālibus | |
Vocative | fānitālis | fānitāle | fānitālēs | fānitālia |
References
- fanitalis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- fanitalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.