garrulus
See also: Garrulus
Latin
Etymology
From garriō (“I chatter”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈɡar.ru.lus/, [ˈɡar.rʊ.ɫʊs]
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | garrulus | garrula | garrulum | garrulī | garrulae | garrula | |
Genitive | garrulī | garrulae | garrulī | garrulōrum | garrulārum | garrulōrum | |
Dative | garrulō | garrulō | garrulīs | ||||
Accusative | garrulum | garrulam | garrulum | garrulōs | garrulās | garrula | |
Ablative | garrulō | garrulā | garrulō | garrulīs | |||
Vocative | garrule | garrula | garrulum | garrulī | garrulae | garrula |
Related terms
- garriō
- garrulāns
- garrulitās
References
- garrulus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- garrulus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- garrulus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- garrulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.