geminatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of geminō (“double, repeat”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ɡe.miˈnaː.tus/
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | geminātus | gemināta | geminātum | geminātī | geminātae | gemināta | |
Genitive | geminātī | geminātae | geminātī | geminātōrum | geminātārum | geminātōrum | |
Dative | geminātō | geminātae | geminātō | geminātīs | geminātīs | geminātīs | |
Accusative | geminātum | geminātam | geminātum | geminātōs | geminātās | gemināta | |
Ablative | geminātō | geminātā | geminātō | geminātīs | geminātīs | geminātīs | |
Vocative | gemināte | gemināta | geminātum | geminātī | geminātae | gemināta |
Related terms
Descendants
- English: geminate
References
- geminatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.