haedinus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /hae̯ˈdiː.nus/, [hae̯ˈdiː.nʊs]
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | haedīnus | haedīna | haedīnum | haedīnī | haedīnae | haedīna | |
Genitive | haedīnī | haedīnae | haedīnī | haedīnōrum | haedīnārum | haedīnōrum | |
Dative | haedīnō | haedīnō | haedīnīs | ||||
Accusative | haedīnum | haedīnam | haedīnum | haedīnōs | haedīnās | haedīna | |
Ablative | haedīnō | haedīnā | haedīnō | haedīnīs | |||
Vocative | haedīne | haedīna | haedīnum | haedīnī | haedīnae | haedīna |
Related terms
Descendants
- English: haedine
References
- haedinus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- haedinus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- haedinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.