imaginatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of imāginor.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | imāginātus | imāgināta | imāginātum | imāginātī | imāginātae | imāgināta | |
Genitive | imāginātī | imāginātae | imāginātī | imāginātōrum | imāginātārum | imāginātōrum | |
Dative | imāginātō | imāginātae | imāginātō | imāginātīs | imāginātīs | imāginātīs | |
Accusative | imāginātum | imāginātam | imāginātum | imāginātōs | imāginātās | imāgināta | |
Ablative | imāginātō | imāginātā | imāginātō | imāginātīs | imāginātīs | imāginātīs | |
Vocative | imāgināte | imāgināta | imāginātum | imāginātī | imāginātae | imāgināta |
Descendants
- English: imaginate
References
- imaginatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.