incidens
Latin
Etymology 1
Present active participle of incidō (“[I] fall upon”).
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | incidēns | incidēns | incidentēs | incidentia | |
Genitive | incidentis | incidentis | incidentium | incidentium | |
Dative | incidentī | incidentī | incidentibus | incidentibus | |
Accusative | incidentem | incidēns | incidentēs, incidentīs | incidentia | |
Ablative | incidente, incidentī1 | incidente, incidentī1 | incidentibus | incidentibus | |
Vocative | incidēns | incidēns | incidentēs | incidentia |
1When used purely as an adjective.
Etymology 2
Present active participle of incīdō (“[I] cut up; dissect; carve”).
Participle
incīdēns m, f, n (genitive incīdentis); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | incīdēns | incīdēns | incīdentēs | incīdentia | |
Genitive | incīdentis | incīdentis | incīdentium | incīdentium | |
Dative | incīdentī | incīdentī | incīdentibus | incīdentibus | |
Accusative | incīdentem | incīdēns | incīdentēs, incīdentīs | incīdentia | |
Ablative | incīdente, incīdentī1 | incīdente, incīdentī1 | incīdentibus | incīdentibus | |
Vocative | incīdēns | incīdēns | incīdentēs | incīdentia |
1When used purely as an adjective.
References
- incidens in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.