incitaturus
Latin
Etymology
Future active participle of incitō.
Participle
incitātūrus m (feminine incitātūra, neuter incitātūrum); first/second declension
- about to quicken
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incitātūrus | incitātūra | incitātūrum | incitātūrī | incitātūrae | incitātūra | |
Genitive | incitātūrī | incitātūrae | incitātūrī | incitātūrōrum | incitātūrārum | incitātūrōrum | |
Dative | incitātūrō | incitātūrae | incitātūrō | incitātūrīs | incitātūrīs | incitātūrīs | |
Accusative | incitātūrum | incitātūram | incitātūrum | incitātūrōs | incitātūrās | incitātūra | |
Ablative | incitātūrō | incitātūrā | incitātūrō | incitātūrīs | incitātūrīs | incitātūrīs | |
Vocative | incitātūre | incitātūra | incitātūrum | incitātūrī | incitātūrae | incitātūra |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.