indicus
Latin
Etymology
From Ancient Greek ἰνδικός (indikós), from Ἰνδία (Indía).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈin.di.kus/, [ˈɪn.dɪ.kʊs]
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | indicus | indica | indicum | indicī | indicae | indica | |
Genitive | indicī | indicae | indicī | indicōrum | indicārum | indicōrum | |
Dative | indicō | indicae | indicō | indicīs | indicīs | indicīs | |
Accusative | indicum | indicam | indicum | indicōs | indicās | indica | |
Ablative | indicō | indicā | indicō | indicīs | indicīs | indicīs | |
Vocative | indice | indica | indicum | indicī | indicae | indica |
References
- indicus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.