infelicitas
Latin
Etymology
From īnfēlīx (“unlucky”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.feːˈliː.ki.taːs/, [ĩː.feːˈliː.kɪ.taːs]
Inflection
Third declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | īnfēlīcitās | īnfēlīcitātēs |
Genitive | īnfēlīcitātis | īnfēlīcitātum |
Dative | īnfēlīcitātī | īnfēlīcitātibus |
Accusative | īnfēlīcitātem | īnfēlīcitātēs |
Ablative | īnfēlīcitāte | īnfēlīcitātibus |
Vocative | īnfēlīcitās | īnfēlīcitātēs |
Related terms
- īnfēlīciter
- īnfēlīcitō
- īnfēlīx
References
- infelicitas in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- infelicitas in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- infelicitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.