insertus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of īnserō (“insert”).
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īnsertus | īnserta | īnsertum | īnsertī | īnsertae | īnserta | |
Genitive | īnsertī | īnsertae | īnsertī | īnsertōrum | īnsertārum | īnsertōrum | |
Dative | īnsertō | īnsertō | īnsertīs | ||||
Accusative | īnsertum | īnsertam | īnsertum | īnsertōs | īnsertās | īnserta | |
Ablative | īnsertō | īnsertā | īnsertō | īnsertīs | |||
Vocative | īnserte | īnserta | īnsertum | īnsertī | īnsertae | īnserta |
Descendants
References
- insertus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- insertus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- insertus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.