insimulans

Latin

Etymology

Present active participle of īnsimulō (accuse, blame).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /inˈsi.mu.lans/, [ĩːˈsɪ.mʊ.ɫãːs]

Participle

īnsimulāns m, f, n (genitive īnsimulantis); third declension

  1. accusing, blaming, charging

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative īnsimulāns īnsimulantēs īnsimulantia
Genitive īnsimulantis īnsimulantium
Dative īnsimulantī īnsimulantibus
Accusative īnsimulantem īnsimulāns īnsimulantēs, īnsimulantīs īnsimulantia
Ablative īnsimulante, īnsimulantī1 īnsimulantibus
Vocative īnsimulāns īnsimulantēs īnsimulantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.