instabilis
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /inˈsta.bi.lis/, [ĩːˈsta.bɪ.lɪs]
Adjective
īnstabilis (neuter īnstabile); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | īnstabilis | īnstabile | īnstabilēs | īnstabilia | |
Genitive | īnstabilis | īnstabilis | īnstabilium | īnstabilium | |
Dative | īnstabilī | īnstabilī | īnstabilibus | īnstabilibus | |
Accusative | īnstabilem | īnstabile | īnstabilēs, īnstabilīs | īnstabilia | |
Ablative | īnstabilī | īnstabilī | īnstabilibus | īnstabilibus | |
Vocative | īnstabilis | īnstabile | īnstabilēs | īnstabilia |
References
- instabilis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- instabilis in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- instabilis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- instabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.