insutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of insuō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | insutus | insuta | insutum | insutī | insutae | insuta | |
Genitive | insutī | insutae | insutī | insutōrum | insutārum | insutōrum | |
Dative | insutō | insutae | insutō | insutīs | insutīs | insutīs | |
Accusative | insutum | insutam | insutum | insutōs | insutās | insuta | |
Ablative | insutō | insutā | insutō | insutīs | insutīs | insutīs | |
Vocative | insute | insuta | insutum | insutī | insutae | insuta |
References
- insutus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- insutus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- insutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.