kaakeli
Finnish
(index ka)
Etymology
From Swedish kakel (“tile”).
Pronunciation
- Rhymes: -eli
Declension
Inflection of kaakeli (Kotus type 6/paperi, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | kaakeli | kaakelit | |
genitive | kaakelin | kaakelien kaakeleiden kaakeleitten | |
partitive | kaakelia | kaakeleita kaakeleja | |
illative | kaakeliin | kaakeleihin | |
singular | plural | ||
nominative | kaakeli | kaakelit | |
accusative | nom. | kaakeli | kaakelit |
gen. | kaakelin | ||
genitive | kaakelin | kaakelien kaakeleiden kaakeleitten | |
partitive | kaakelia | kaakeleita kaakeleja | |
inessive | kaakelissa | kaakeleissa | |
elative | kaakelista | kaakeleista | |
illative | kaakeliin | kaakeleihin | |
adessive | kaakelilla | kaakeleilla | |
ablative | kaakelilta | kaakeleilta | |
allative | kaakelille | kaakeleille | |
essive | kaakelina | kaakeleina | |
translative | kaakeliksi | kaakeleiksi | |
instructive | — | kaakelein | |
abessive | kaakelitta | kaakeleitta | |
comitative | — | kaakeleineen |
Derived terms
- verbs: kaakeloida
- nouns: kaakeliuuni
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.