kehu
See also: kèhù
Finnish
Etymology
kehua (“to praise”) >
Declension
Inflection of kehu (Kotus type 1/valo, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | kehu | kehut | |
genitive | kehun | kehujen | |
partitive | kehua | kehuja | |
illative | kehuun | kehuihin | |
singular | plural | ||
nominative | kehu | kehut | |
accusative | nom. | kehu | kehut |
gen. | kehun | ||
genitive | kehun | kehujen | |
partitive | kehua | kehuja | |
inessive | kehussa | kehuissa | |
elative | kehusta | kehuista | |
illative | kehuun | kehuihin | |
adessive | kehulla | kehuilla | |
ablative | kehulta | kehuilta | |
allative | kehulle | kehuille | |
essive | kehuna | kehuina | |
translative | kehuksi | kehuiksi | |
instructive | — | kehuin | |
abessive | kehutta | kehuitta | |
comitative | — | kehuineen |
Derived terms
- itsekehu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.