keilain

Finnish

Etymology

keilata + -in

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkei̯lɑi̯n/, [ˈke̞i̯lɑi̯n]
  • Hyphenation: kei‧lain

Noun

keilain

  1. a device that casts a searchlight, laser or other light

Declension

Inflection of keilain (Kotus type 33/kytkin, no gradation)
nominative keilain keilaimet
genitive keilaimen keilaimien
keilainten
partitive keilainta keilaimia
illative keilaimeen keilaimiin
singular plural
nominative keilain keilaimet
accusative nom. keilain keilaimet
gen. keilaimen
genitive keilaimen keilaimien
keilainten
partitive keilainta keilaimia
inessive keilaimessa keilaimissa
elative keilaimesta keilaimista
illative keilaimeen keilaimiin
adessive keilaimella keilaimilla
ablative keilaimelta keilaimilta
allative keilaimelle keilaimille
essive keilaimena keilaimina
translative keilaimeksi keilaimiksi
instructive keilaimin
abessive keilaimetta keilaimitta
comitative keilaimineen

Compounds

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.