koyun

See also: köyün

Turkish

Etymology 1

From Old Turkic koñ, from Proto-Turkic; cognate with Azeri qoyun, Turkmen goýun, Kazakh қой (qoy), Uzbek qo'y. Related to written Mongolian ᠬᠣᠨᠢᠨ (qonin, sheep), Mongolian хонь (honʹ, sheep), Buryat хонин (xonin, sheep) and Kalmyk хөн (xön, sheep), but the nature of relationship is unclear; the Mongolic terms may be borrowed from Turkic. Pedersen derived all of these forms from Old Armenian խոյ (xoy), but in Doerfer's opinion this is phonetically impossible. Ačaṙyan too regards the resemblance to Old Armenian խոյ (xoy) as accidental.

Noun

koyun (definite accusative koyunu, plural koyunlar)

  1. sheep

Declension

Inflection
Nominative koyun
Definite accusative koyunu
Singular Plural
Nominative koyun koyunlar
Definite accusative koyunu koyunları
Dative koyuna koyunlara
Locative koyunda koyunlarda
Ablative koyundan koyunlardan
Genitive koyunun koyunların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular koyunum koyunlarım
2nd singular koyunun koyunların
3rd singular koyunu koyunları
1st plural koyunumuz koyunlarımız
2nd plural koyununuz koyunlarınız
3rd plural koyunları koyunları
Predicative forms
Singular Plural
1st singular koyunum koyunlarım
2nd singular koyunsun koyunlarsın
3rd singular koyun
koyundur
koyunlar
koyunlardır
1st plural koyunuz koyunlarız
2nd plural koyunsunuz koyunlarsınız
3rd plural koyunlar koyunlardır

References

  • Nişanyan, Sevan (2002–), koyun”, in Nişanyan Sözlük
  • Levitskaja, L. S.; Dybo, A. V.; Rassadin, V. I. (2000), қой”, in Etimologičeskij slovarʹ tjurkskix jazykov [Etymological Dictionary of Turkic Languages] (in Russian), volume 6, Moscow: Indrik, page 23f.
  • Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), խոյ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Dictionary of Armenian Root Words] (in Armenian), volume 3, 2nd edition, reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press, page 391a
  • Doerfer, Gerhard (1967) Türkische und mongolische Elemente im Neupersischen [Turkic and Mongolian Elements in New Persian] (Akademie der Wissenschaften und der Literatur: Veröffentlichungen der Orientalischen Kommission; 20) (in German), volume III, Wiesbaden: Franz Steiner Verlag, § 1590

Noun

koyun (definite accusative koynu, plural koyunlar)

  1. bosom, breast

Declension

Inflection
Nominative koyun
Definite accusative koynu
Singular Plural
Nominative koyun koyunlar
Definite accusative koynu koyunları
Dative koyna koyunlara
Locative koyunda koyunlarda
Ablative koyundan koyunlardan
Genitive koynun koyunların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular koynum koyunlarım
2nd singular koynun koyunların
3rd singular koynu koyunları
1st plural koynumuz koyunlarımız
2nd plural koynunuz koyunlarınız
3rd plural koyunları koyunları

Verb

koyun

  1. second-person plural imperative of koymak

Synonyms

Antonyms

  • koymayın
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.