kroić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *krojiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkrɔ.it͡ɕ/
  • audio(file)

Verb

kroić impf

  1. (transitive) to cut
  2. (slang, transitive) to steal

Conjugation
Conjugation of kroić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive kroić
present tense 1st kroję kroimy
2nd kroisz kroicie
3rd kroi kroją
past tense 1st kroiłem kroiłam kroiliśmy kroiłyśmy
2nd kroiłeś kroiłaś kroiliście kroiłyście
3rd kroił kroiła kroiło kroili kroiły
future tense 1st będę kroił1 będę kroiła1 będziemy kroili1 będziemy kroiły1
2nd będziesz kroił1 będziesz kroiła1 będziecie kroili1 będziecie kroiły1
3rd będzie kroił1 będzie kroiła1 będzie kroiło1 będą kroili1 będą kroiły1
conditional 1st kroiłbym kroiłabym kroilibyśmy kroiłybyśmy
2nd kroiłbyś kroiłabyś kroilibyście kroiłybyście
3rd kroiłby kroiłaby kroiłoby kroiliby kroiłyby
imperative 1st — krójmy
2nd krój krójcie
3rd niech kroi niech kroją
active adjectival participle krojący krojąca krojące krojący krojące
passive adjectival participle krojony krojona krojone krojeni krojone
contemporary adverbial participle krojąc
impersonal past krojono
verbal noun krojenie
1 or: będę kroić, będziesz kroić etc.

Synonyms

Further reading
  • kroić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.