kronkeli

Finnish

Etymology

< Swedish krångel (difficulty, complication)

Adjective

kronkeli (comparative kronkelimpi, superlative kronkelein)

  1. Alternative form of ronkeli

Declension

Inflection of kronkeli (Kotus type 6/paperi, no gradation)
nominative kronkeli kronkelit
genitive kronkelin kronkelien
kronkeleiden
kronkeleitten
partitive kronkelia kronkeleita
kronkeleja
illative kronkeliin kronkeleihin
singular plural
nominative kronkeli kronkelit
accusative nom. kronkeli kronkelit
gen. kronkelin
genitive kronkelin kronkelien
kronkeleiden
kronkeleitten
partitive kronkelia kronkeleita
kronkeleja
inessive kronkelissa kronkeleissa
elative kronkelista kronkeleista
illative kronkeliin kronkeleihin
adessive kronkelilla kronkeleilla
ablative kronkelilta kronkeleilta
allative kronkelille kronkeleille
essive kronkelina kronkeleina
translative kronkeliksi kronkeleiksi
instructive kronkelein
abessive kronkelitta kronkeleitta
comitative kronkeleine
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.