kuyumcu

Turkish

Etymology

From kuyum (“jewel”) +‎ -cu.

Pronunciation
  • IPA(key): /kujumdʒu/

Noun

kuyumcu (definite accusative kuyumcuyu, plural kuyumcular)

  1. jeweller, goldsmith
  2. jeweller's

Declension
Inflection
Nominative kuyumcu
Definite accusative kuyumcuyu
Singular Plural
Nominative kuyumcu kuyumcular
Definite accusative kuyumcuyu kuyumcuları
Dative kuyumcuya kuyumculara
Locative kuyumcuda kuyumcularda
Ablative kuyumcudan kuyumculardan
Genitive kuyumcunun kuyumcuların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular kuyumcum kuyumcularım
2nd singular kuyumcun kuyumcuların
3rd singular kuyumcusu kuyumcuları
1st plural kuyumcumuz kuyumcularımız
2nd plural kuyumcunuz kuyumcularınız
3rd plural kuyumcuları kuyumcuları
Predicative forms
Singular Plural
1st singular kuyumcuyum kuyumcularım
2nd singular kuyumcusun kuyumcularsın
3rd singular kuyumcu
kuyumcudur		 kuyumcular
kuyumculardır
1st plural kuyumcuyuz kuyumcularız
2nd plural kuyumcusunuz kuyumcularsınız
3rd plural kuyumcular kuyumculardır

Derived terms
  • kuyumcu dükkanı
  • kuyumculuk
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.