líka

• IPA^(key): /liːka/

From Old Norse líka.

líka (weak verb, third-person singular past indicative líkaði, supine líkað)

1. (impersonal) to please, to like

   Mér líkar góður matur.

   I like good food.

   "Mér líkar við þig."

   "I like you."

• Now used most often in conjunction with the preposition við, its prepositional phrase replacing the subject, making the verb entirely impersonal (see líka við).

• líka við
• líka vel við
• líka illa við

líka (not comparable)

1. also, too, as well, likewise
   • Luke 6:29 (English, Icelandic)

     Slái þig einhver á kinnina, skaltu og bjóða hina, og taki einhver yfirhöfn þína, skaltu ekki varna honum að taka kyrtilinn líka.

     If someone strikes you on one cheek, turn to him the other also. If someone takes your cloak, do not stop him from taking your tunic as well.

   Konan mín kom, og börnin mín líka.

   My wife came, and also my children.

   Ég vona að við hittumst aftur. - Ég líka.

   I hope that we'll meet again. - Me too.