múin

See also: muin and mùin

Irish

Pronunciation

IPA^(key): /mˠuːnʲ/

Etymology 1

Verb

múin (present analytic múineann, future analytic múinfidh, verbal noun múineadh, past participle múinte)

to teach

Conjugation

First Conjugation (A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	múinim	múineann tú; múinir^†	múineann sé, sí	múinimid	múineann sibh	múineann siad; múinid^†	a mhúineann; a mhúineas / a múineann; a múineas	múintear
	past	mhúin mé; mhúineas	mhúin tú; mhúinis	mhúin sé, sí	mhúineamar; mhúin muid	mhúin sibh; mhúineabhair	mhúin siad; mhúineadar	a mhúin / ar mhúin*	múineadh
	past habitual	mhúininn / múininn‡‡	mhúinteá / múinteá‡‡	mhúineadh sé, sí / múineadh sé, sí‡‡	mhúinimis; mhúineadh muid / múinimis‡‡; múineadh muid‡‡	mhúineadh sibh / múineadh sibh‡‡	mhúinidís; mhúineadh siad / múinidís‡‡; múineadh siad‡‡	a mhúineadh / a múineadh*	mhúintí / múintí‡‡
	future	múinfidh mé; múinfead	múinfidh tú; múinfir^†	múinfidh sé, sí	múinfimid; múinfidh muid	múinfidh sibh	múinfidh siad; múinfid^†	a mhúinfidh; a mhúinfeas / a múinfidh; a múinfeas	múinfear
conditional		mhúinfinn / múinfinn‡‡	mhúinfeá / múinfeá‡‡	mhúinfeadh sé, sí / múinfeadh sé, sí‡‡	mhúinfimis; mhúinfeadh muid / múinfimis‡‡; múinfeadh muid‡‡	mhúinfeadh sibh / múinfeadh sibh‡‡	mhúinfidís; mhúinfeadh siad / múinfidís‡‡; múinfeadh siad‡‡	a mhúinfeadh / a múinfeadh*	mhúinfí / múinfí‡‡
subjunctive	present	go múine mé; go múinead^†	go múine tú; go múinir^†	go múine sé, sí	go múinimid; go múine muid	go múine sibh	go múine siad; go múinid^†	—	go múintear
subjunctive	past	dá múininn	dá múinteá	dá múineadh sé, sí	dá múinimis; dá múineadh muid	dá múineadh sibh	dá múinidís; dá múineadh siad	—	dá múintí
imperative		múinim	múin	múineadh sé, sí	múinimis	múinigí; múinidh^†	múinidís	—	múintear
verbal noun		múineadh
past participle		múinte

* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Alternative verbal noun: múnadh

Derived terms

múinteoir (“teacher”)

Etymology 2

See the etymology of the main entry.

Noun

múin m

genitive singular of mún

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
múin	mhúin	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.