mercenarius
Latin
Alternative forms
Etymology
From *mercēdnārius/*mercēdinārius, from Latin mercēs.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /mer.keːˈnaː.ri.us/, [mɛr.keːˈnaː.ri.ʊs]
Adjective
mercēnārius (feminine mercēnāria, neuter mercēnārium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mercēnārius | mercēnāria | mercēnārium | mercēnāriī | mercēnāriae | mercēnāria | |
Genitive | mercēnāriī | mercēnāriae | mercēnāriī | mercēnāriōrum | mercēnāriārum | mercēnāriōrum | |
Dative | mercēnāriō | mercēnāriae | mercēnāriō | mercēnāriīs | mercēnāriīs | mercēnāriīs | |
Accusative | mercēnārium | mercēnāriam | mercēnārium | mercēnāriōs | mercēnāriās | mercēnāria | |
Ablative | mercēnāriō | mercēnāriā | mercēnāriō | mercēnāriīs | mercēnāriīs | mercēnāriīs | |
Vocative | mercēnārie | mercēnāria | mercēnārium | mercēnāriī | mercēnāriae | mercēnāria |
Descendants
- English: mercenary
- Portuguese: marceneiro, mercenário
- Spanish: mercenario
- Translingual: Mercenaria
References
- mercenarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mercenarius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- mercenarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.