minitabundus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /mi.ni.taːˈbun.dus/, [mɪ.nɪ.taːˈbʊn.dʊs]
Adjective
minitābundus (feminine minitābunda, neuter minitābundum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | minitābundus | minitābunda | minitābundum | minitābundī | minitābundae | minitābunda | |
Genitive | minitābundī | minitābundae | minitābundī | minitābundōrum | minitābundārum | minitābundōrum | |
Dative | minitābundō | minitābundō | minitābundīs | ||||
Accusative | minitābundum | minitābundam | minitābundum | minitābundōs | minitābundās | minitābunda | |
Ablative | minitābundō | minitābundā | minitābundō | minitābundīs | |||
Vocative | minitābunde | minitābunda | minitābundum | minitābundī | minitābundae | minitābunda |
References
- minitabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- minitabundus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- minitabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.